.وائي .

حب مان حبيبن هاڻ ، ڳالهه ٻڌائي حقي حق جي  .

سونهن جي پوڄا خوب ڪري وٺ ، ڪري سرت سڄاڻ  ،

       ساڃهه ڏني مو ن  سڪ سبق جي .

ٿرن  برن  ۾  ڀٽڪين  ڇو  ٿو  ، تنهنجو  پرين  توساڻ  ،

   پڪ  ئي آهي پرين جي پڪ جي .

ماپو کڻي تو ن ڇو پيو ماپين  ،  من جو ناهي ڪوئي ماڻ  ،

   ڏوريءَ  ڏاڍي  نينهن  نازڪ  جي  .

هانوَ  هاري  ڇو و يٺو آهين  ،  توڪل جو تون  ترهو تاڻ  ،

        پرواهه ڪر نه  دهشت  ڌڪ جي  .

پيرو ن پڪا هن هيل ته واهه جا ، کامي من جي کاڻ  ،

               جهولي ڀري ڏي مونکي مڪ جي .

“مشڪور” سچ جو ساٿي تو ن ٿي ، چاڙهي سو چ  سِراڻ  ،

         ڪوڙ  ته  ذائقو  پاڙ  اڪ  جي  .  

***

. وائي .

خود ۾ آهين خود خدا ، جاني ناهي توکان جدا ،

                            موڪرو پنهنجي من کي ڪر تو ن .

تو ن ئي ٺاهين تو ن ئي ڊاهين  ،  تو ن ئي من جي آهين مدعا ،

                 موڪرو پنهنجي من کي ڪر تو ن  .           

     تو ن ئي او ڍ ين  تو ن ئي  پائين  ،  سو ين ڪرين سينگار سدا  ،

     موڪرو پنهنجي  من کي ڪر تو ن  .

تو ن ڏاتار ۽   تو ن ئي  پنين ٿو  ، تو ن ئي آهين   شاهه گدا ،

       موڪرو پنهنجي من کي ڪر تو ن  .

تو ن ئي ڌڪار ين تو ن ئي چاهين ، تو ن ئي سو نهن تي پاڻ فدا ،

                   موڪرو پنهنجي من کي ڪر تون . 

تو ن ئي“مشڪور” تو ن ئي عاشق ، تو ن ئي سونهن جو ناز  و  ادا ،

                    موڪرو پنهنجي من کي ڪر تو ن .

***

.ڪافي .

درد جي ديوان مان ، دستور نئون ڳولي اچو ،

  چاهه کان وڌ ساهه لئه نه سور ، ٻيو ڳولي اچو .  

        اي وفائون ساٿ ڏيو ، انياءُ سان نبري وٺو ن .          

                    يا سهڻ لئه هاڻ ڪو ، مهجور ٻيو ڳولي اچو .                          

                        مو ن پکيڙي روشني آ، رات ڪاري جي خلاف ،                         

                         ڪجهه اوندهه آهي باقي ، نُور ٻيو ڳولي اچو.                              

                             بدصورتي جا بت جا ٽوڙي ، سونهن کي سجدا ڪيم.                                   

        مو ن جهڙو ڪو ڪٿان ، منصور ٻيو ڳولي اچو .                    

                    قلم پيو اتهاس جو ، ڪردار جا ڪتبا لکي .                        

                  تار يخ سنڌ کان مٿي ، مغرور ٻيو ڳولي اچو.                    

                ڇڏيا لڪائي لڙڪ ٿم ، ساٿي متان مايوس ٿين ،                         

                         نه ته مو ن جهڙو ڪو ڪٿان ، منصور ٻيو ڳولي اچو.                             

   اي سڄڻ ڪا هاڻ مو ن سان ، ويساهه گهاتي نه ڪيو ،                                                                 

         يا وري اي مئه ڪشو !، مخمور ٻيو ڳولي اچو .                      

                  اي باوفا ۽ بي وفا ، ڪجهه هاڻي ويهي سوچيو ،                           

                          “مشڪور” کي جي ٿا ڌڪيو ، مشڪور ٻيو ڳولي اچو .